Instrukcja przygotowania materiału do wydania dla Wydawnictw Uniwersytetu Warszawskiego (WUW)

INSTRUKCJA PRZYGOTOWANIA MATERIAŁU DO WYDANIA DLA WYDAWNICTW UNIWERSYTETU WARSZAWSKIEGO (WUW)

Wskazówki dla autorów i tłumaczy

1. Merytoryczne przygotowanie materiału dla WUW

1.1. Tekst zasadniczy

Podział na rozdziały i podrozdziały powinien być stosowany konsekwentnie z oznaczeniem numeru rozdziału (podrozdziału) i jego tytułu; powinien być zgodny z przyjętą koncepcją organizacji treści książki.
Wyróżnienia merytorycznie uzasadnione, jednolite i konsekwentnie stosowane: pogrubienia (dla oznaczenia wyróżnianych symboli, pojęć itp.), kursywa (dla tytułów, definiowanych pojęć, nowych terminów, wtrąceń i słów w językach obcych), kapitaliki.
Dla wygody autora, recenzenta, redaktora należy dostarczyć tzw. maszynopis, czyli plik elektroniczny zawierający tekst publikacji zapisany w edytorze tekstu wraz z ilustracjami, ale trzeba pamiętać, że ilustracje osadzone w tekście nie nadają się do wykorzystania przy przygotowywaniu pliku do druku i w związku z tym wszystkie ilustracje należy także dostarczyć w osobnych plikach (patrz punkt 2 poniżej).

1.2. Cytaty

Cytaty występujące w obrębie tekstu należy ujmować w cudzysłów, pisać tekstem prostym, a w przypisie podać informację o źródle. Jeżeli w ramach cytatu ujętego w cudzysłów występują fragmenty mające własny cudzysłów (cytat w cytacie), należy ten ostatni zastąpić szewronami « ».
Cytaty dłuższe niż 3 linijki tekstu należy wydzielić z tekstu głównego i pisać od nowego akapitu, bez cudzysłowów, mniejszym niż tekst główny stopniem pisma (Times 11), tekstem prostym. Na końcu należy zamieścić numer przypisu lub odwołanie w nawiasie okrągłym.
Wyrazy lub zwroty wprowadzone do cytatu należy ujmować w nawiasy kwadratowe i opatrywać informacją, od kogo pochodzi dane uzupełnienie, podaną wewnątrz nawiasu (np. inicjały autora, przyp. aut., przyp. tłum.).
Opuszczenie fragmentu tekstu w cytacie należy zasygnalizować trzema kropkami w nawiasie kwadratowym [...].
Jeżeli między dwiema częściami cytatu opuszczono fragment dłuższy niż dwie strony, należy traktować taki przypadek jako dwa odrębne cytaty, ująć w osobne cudzysłowy i opatrzyć własnymi odsyłaczami.
Występujące w tekście cytatu tytuły książek, filmów, sztuk teatralnych, utworów plastycznych i muzycznych również należy wyróżnić kursywą. W przypadku wprowadzenia wyróżnień niepochodzących od autora cytowanego dzieła (czcionka półgruba, podkreślenie), należy określić ich autorstwo w nawiasie kwadratowym lub przypisie na stronie (np. podkreślenie moje. - A.A.).

1.3. Nazwy własne

Zapis nazw własnych, nazwisk, imion, nazw geograficznych itp. należy stosować wg zasad podanych w Uniwersalnym słowniku języka polskiego, t. 1-4, red. S. Dubisz, WN PWN, Warszawa 2003 i wydania późniejsze, Nowym słowniku poprawnej polszczyzny, red. A. Markowski, WN PWN, Warszawa 2005 i wydania późniejsze i Nowym słowniku ortograficznym, red. E. Polański, WN PWN, Warszawa 2005 i wydania późniejsze; w wypadkach wątpliwych można zwrócić się do poradni językowej PWN http://www.słowniki.pwn.pl/poradnia.
W przypadku nazwisk pełne imię (nie inicjał) należy podawać w pierwszym wystąpieniu, potem samo nazwisko (bez inicjału). Wyjątek stanowią różne osoby o tym samym nazwisku – wtedy w kolejnych wystąpieniach zachowujemy inicjał imienia.

2. Materiał ilustracyjny

Pliki graficzne należy zapisać w jednym z następujących formatów
- zdjęcia, skany ilustracji: eps, jpg, tif, bmp, png;
- rysunki, wykresy, schematy, diagramy, mapy itp. eps, cdr, ai.
Pliki graficzne powinny mieć rozdzielczość minimum 300 dpi, z wyjątkiem skanów ilustracji kreskowych, które powinny mieć rozdzielczość minimum 600 dpi.
Pliki graficzne przeznaczone do zamieszczenia w publikacji należy dołączyć w osobnym katalogu, ponumerowane wg kolejności występowania w pracy (zgodnie z zastosowaną w niej numeracją i podaniem strony pliku tekstowego (np. il. 2.1, s. 50; rys. 1.15, s. 123), na której dana ilustracja powinna się znaleźć. Pliki powinny być przygotowane zgodnie z instrukcją przygotowania ilustracji
Wszelkie opisy w plikach graficznych powinny być ujednolicone pod względem językowym, terminologicznym, technicznym (krój, rozmiar czcionki, wyróżnienia, np. bold, kursywa).
Tabele należy zamieścić w tekście i oznaczyć kolejnymi numerami. Numeracja tabel powinna być odrębna od numeracji ilustracji, rysunków i wykresów.
Podpisy do ilustracji: zdjęć, rysunków, wykresów, schematów, map itp. umieszcza się pod danym obiektem, podpisy / tytuły tabel – nad obiektem.
Do pracy należy dołączyć spisy wszystkich ilustracji i tabel z podaniem źródeł, z których zostały zaczerpnięte.

3. Przypisy

3.1. Tradycyjne – na dole strony:

numeracja w obrębie rozdziału lub całości pracy powinna być zgodna z przyjętą koncepcją książki,
przypisy umieszczamy na dole strony,
notka bibliograficzna wg przykładów:

J. Kowalski, Tytuł (kursywą), wyd. 2, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 1999, s. xx (ew. xx–xx, xx i nast.).

J. Kowalski, Tytuł (kursywą), „Prawo i Gospodarka” 1999, nr 5, s. xx (ew. xx–xx, xx i nast.). {UWAGA: w pracach mat., fiz., chem. oraz psych. i socjol. dopuszczalna pisownia nazwy periodyku kursywą bez cudzysłowu}

J. Kowalski, Tytuł (kursywą), [w:] Tytuł pracy zbiorowej (kursywą), red. A. Nowak, Ossolineum, Warszawa–Wrocław– Łodź–Kraków 2000, s. xx–xx.

P. Davidson, Keynes and Money, [w:] Keynes, Money and Monetarism, red. R. Hill, Macmillan, London 1989, s. xx–xx.

3.2. Odwołania w tekście w systemie autor rok (tzw. systemie harwardzkim):

Nazwisko autora rok

np.: (Kowalski 2000)

(Kowalski 2000, Malinowski 2000)

Nazwisko autora rok: strona,

np.: (Kowalski 2000: 123, Malinowski 2000: 123–124)

(Malinowski 2000: 123, 127, 435)

Nazwisko autora inicjał imienia rok: strona (jeśli więcej autorów o tym samym nazwisku w obrębie całej książki),

np.: (Malinowska A. 2000: 123)

Jeśli nazwisko autora pojawia się w zdaniu, to w odwołaniu można podać tylko rok i strony (jednolicie w całej pracy):

np.: Kowalski stwierdza, .............. (2000: 123)

Nazwisko redaktora, red. rok: strona,

np.: (Cropsey, red. 1964: 234)

Jeśli w jednym miejscu występuje odwołanie do kilku prac danego autora, należy je przytaczać w porządku chronologicznym:

np.: (Kowalski 2000, 2010)

(Kowalski 2000: 123, 2012: 123–125)

Jeśli w jednym roku zostało wydanych kilka prac tego samego autora, należy to zaznaczyć, dodając literki a, b, … po roku wydania publikacji:

np.: (Kowalski 2000a, Kowalski 2000b, Kowalski 2000c)

4. Skróty i skrótowce

Wykaz skrótowców wg przykładu:

FBI – Federalne Biuro Śledcze (Federal Bureau of Investigation)

FDP – Wolna Partia Demokratyczna (Freie Demokratische Partei)

FDR – Rewolucyjny Front Demokratyczny (Frente Democratico Revolucionario)

FIS – Islamski Front Zbawienia (Front Islamique du Salut)

FNLA – Narodowy Front Wyzwolenia Angoli (Frente Nacional de Libertacao de Angola)

5. Bibliografia

Zasady ogólne:
a. W bibliografii załącznikowej porządkowanie prac tego samego autora alfabetycznie, z pominięciem przedrostków i rodzajników typu: de, von, der, die, das, a (an), the ... (przy czym przyimki należy uwzględnić w ciągu alfabetycznym).
b. W bibliografii do przypisów harwardzkich porządkowanie kilku prac tego samego autora wg lat wydania (od najstarszej), a nie według alfabetu.
c. Nazwiska autorów powtarzamy (nie zastępujemy ich kreskami). Prosimy zwrócić na to szczególną uwagę ze względu na wymogi baz indeksacyjnych.
d. Skróty: strona s. , numer nr, zeszyt z., tom t., red., tłum. (od nazw polskich).
e. Przy cytowaniu nazwisk rosyjskich inicjały liter rosyjskich Е, Ё, Ю, Я oddajemy: Je.; Jo.; Ju.; Ja.
f. W zapisie tytułów słowiańskich należy stosować transliterację (wg Słownik ortograficzny PWN pod red. E. Polańskiego).
g. Niepolskie znaki literowe umieszcza się zgodnie z alfabetem polskim, "tak, jakby nie było znaków diakrytycznych" (Cackiewicz, Čapek, Cat).
h. Jeśli autor cytuje publikację za wersją elektroniczną (e-book) w formacie, w którym nie ma numeracji stron, sugerujemy lokalizowanie cytatów przy użyciu numeracji rozdziałów / podrozdziałów (np. Agnieszka Bartoszewicz, Piśmiennośc mieszczańska w późnośredniowiecznej Polsce, Warszawa 2012, (e-wersja), rozdział 4).

Bibliografia załącznikowa wg przykładu:

Książka autorska:

Kowalski J., Wstęp do badań, wyd. 2, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 1999.

Autor z redaktorem:

Benardete S., Encounters & Reflections. Conversations with Seth Benardete, red. R. Burger, The University of Chicago Press, Chicago 2002.

Zbiorówka (z redaktorem):

Ancients and Moderns: Essays on the Tradition of Political Philosophy in Honor of Leo Strauss, red. J. Cropsey, Basic Books, New York 1964.

Tłumaczenie polskie:

Bloom A., Umysł zamknięty. O tym, jak amerykańskie szkolnictwo wyższe zawiodło demokracje i zubożyło dusze dzisiejszych studentów, tłum. T. Bieroń, Wydawnictwo „Zysk i S-ka”, Poznań 1997.

Artykuł (rozdział itp.) w książce:

Davidson P., Keynes and Money, [w:] Keynes, Money and Monetarism, red. R. Hill, Macmillan, London 1989, s. xx–xx.

Artykuł w czasopiśmie:

Dannhauser W.J., Na powrót stać się naiwnym, tłum. P. Marczewski, „Przegląd Polityczny” 2007, nr 84, s. 138–143.

Internet:

Butterworth Ch. Leo Strauss in His Own Write: A Scholar First and Foremost.

http://www.bsos.umd.edu/gvpt/Theory/Transcript_Butterworth.pdf; dostęp: dd.mm.rrrr.

Bibliografia przy przypisach w systemie autor rok (harwardzkich) wg przykładu:

Książka autorska:

Batniztky L. 2006. Leo Strauss and Emmanuel Levinas: Philosophy and the Politics of Revelation, Cambridge University Press, New York.

Autor z redaktorem:

Benardete S. 2002. Encounters & Reflections. Conversations with Seth Benardete, red. R. Burger, The University of Chicago Press, Chicago.

Zbiorówka (z redaktorem):

Cropsey J., red. 1964. Ancients and Moderns: Essays on the Tradition of Political Philosophy in Honor of Leo Strauss, Basic Books, New York.

Tłumaczenie polskie:

Bloom A. 1997. Umysł zamknięty. O tym, jak amerykańskie szkolnictwo wyższe zawiodło demokracje i zubożyło dusze dzisiejszych studentów, tłum. T. Bieroń, Wydawnictwo „Zysk i S-ka”, Poznań.

Artykuł (rozdział itp.) w książce:

Anastaplo G. 1999. Leo Strauss at the University of Chicago, [w:] Leo Strauss, the Straussians, and the American Regime, red. K.L. Deutsch, J.A. Murley, Rowman & LittleField Publishers, Lanham, s. 3–31.

Artykuł w czasopiśmie:

Dannhauser W.J. 2007. Na powrót stać się naiwnym, tłum. P. Marczewski, „Przegląd Polityczny”, nr 84, s. 138–143.

Internet:

Butterworth Ch. 2010. Leo Strauss in His Own Write: A Scholar First and Foremost.

http://www.bsos.umd.edu/gvpt/Theory/Transcript_Butterworth.pdf; dostęp: dd.mm.rrrr.

6. Indeksy

6.1. Hasła w indeksach (osób, rzeczowym, nazw geograficznych itp.) powinny być uszeregowane alfabetycznie zgodnie z zasadami języka polskiego; porządkuje się je z pominięciem przedrostków i rodzajników typu: de, von, der, die, das, a (an), the ...

6.2. Niepolskie znaki literowe umieszcza się zgodnie z alfabetem polskim, tak, jakby nie było znaków diakrytycznych (Cackiewicz, Čapek, Cat).

6.3. W indeksach zagnieżdżonych powtarzające się elementy haseł zastępuje się kreską (półpauzą), z zachowaniem odpowiedniej interpunkcji.

7. Spis treści

Spis treści z wyraźnie zaznaczoną hierarchią tytułów powinien dokładnie odpowiadać tytułom części, rozdziałów, paragrafów, podrozdziałów, sekcji itd. zamieszczonym w tekście głównym.

8. Strona tytułowa

Strona tytułowa powinna zawierać nazwiska: autora, redaktora naukowego, tłumacza oraz tytuł w pełnym brzmieniu (wraz z podtytułem).

9. Inne elementy

Do tekstu głównego należy dołączyć inne elementy przyjęte w koncepcji książki, np. słowniki terminów, klucze do ćwiczeń.

10. Techniczne przygotowanie materiału dla wydawnictwa:

10.1. Objętość przygotowanego tekstu ustalana jest na podstawie liczby znaków (1 arkusz autorski liczy 40 000 znaków ze spacjami). Objętość pracy należy liczyć w następujący sposób:
- otwieramy zakładkę Narzędzia
- z listy rozwijalnej wybieramy polecenie Statystyka wyrazów
- przy włączonej opcji Z przypisami dolnymi i końcowymi odczytujemy liczbę znaków ze spacjami.

10.2. Czcionka 12 pkt, preferowany Times New Roman lub Arial, jednakowa w całej pracy (dot. także przypisów i bibliografii), tekstu nie należy justować (powinien być dosunięty do lewego marginesu).

10.3. Całość tekstu, tj. wszystkie rozdziały, części pracy oraz materiały dodatkowe, należy opatrzyć numeracją ciągłą w takiej kolejności, w jakiej następują po sobie w publikacji.

10.4. Wersja elektroniczna tekstu powinna być zapisana w jednym z następujących formatów: MS Word, RTF lub TeX/LATeX (dla prac zmatematyzowanych).

11. Sposób przekazania materiałów do WUW

Materiały przeznaczone do wydania należy przysyłać do WUW pocztą elektroniczną lub za pośrednictwem aplikacji WeTransfer albo dostarczyć na pendrive.
W przypadku plików bardzo ciężkich (zawierających dużo elementów graficznych) lub zawierających tzw. znaki specjalne (wzory matematyczne, fizyczne, chemiczne, litery niepolskich alfabetów) zaleca się korzystanie z aplikacji WeTransfer.
Po uzgodnieniu z redaktorem prowadzącym i uzyskaniu hasła dostępu, istnieje możliwość umieszczenia plików na dysku FTP WUW.