Wybór pism

Francesco Algarotti, urodzony w Wenecji koneser sztuki, propagator nauki, literat i erudyta, szeroko znany oraz doceniany w XVIII-wiecznych kręgach intelektualnych i arystokratycznych Europy. Dużą część życia spędził poza Italią, nie tylko podróżując po Europie (m.in. do Rosji), lecz także służąc na dworach, m.in. Augusta III, któremu doradzał przy zakupach dzieł sztuki do Galerii Drezdeńskiej. Pisał rozprawy i eseje, będące świadectwem zarówno jego wszechstronnych zainteresowań, jak i intelektualnego klimatu Oświecenia, który współtworzył. Prezentowany wybór pism po raz pierwszy pozwala polskiemu czytelnikowi zapoznać się szerzej z dorobkiem pisarskim Algarottiego.

W drugiej połowie XX wieku, głównie dzięki pracom prof. Jana Białostockiego, powstała w Uniwersytecie Warszawskim tradycja udostępniania w języku polskim klasycznych tekstów o sztuce, pióra wielkich artystów, myślicieli, pisarzy i krytyków. Niniejsza seria – prezentująca dzieła, których większości dotychczas nie przetłumaczono, o niepodważalnym znaczeniu dla nauk o sztuce i historii kultury, mądre, atrakcyjne literacko, piękne – stanowi kontynuację tej tradycji.

******

Selected papers

A selection of papers by Francesco Algarotti, a Venetian art connoisseur, propagator of the sciences, a man of letters and learning, widely known and recognised in the 18th-century intellectual and aristocratic milieus of Europe. His treatises and essays are proof of both the author’s versatile interests and of the intellectual setting of the Enlightenment of which he was part of. The present volume is the first opportunity for the Polish reader to become acquainted with Algarotti’s literary oeuvre.

Keywords: Enlightenment, art, opera, collecting, history of science.

Zobacz inne publikacje z serii: Dzieje Myśli o Sztuce. Biblioteka Klasyków »

Każdy, kto zajmuje się kulturą XVIII wieku, musiał zetknąć się z barwną postacią Francesca Algarottiego, mimo że nie należał on przecież do najwybitniejszych myślicieli tej epoki. Lecz doskonale reprezentuje kategorię uczonych i błyskotliwych dyletantów, którzy formowali ówczesne umysły i nadawali kierunek intelektualnemu życiu elit. Oświecenie dojrzewało na salonach, a Algarotti odegrał niemałą rolę w popularyzacji ważnych idei. Sposób, w jaki to robił, był właściwy epoce: pełen lekkości, humoru, dystansu i swobody. Myślenie pojmowano jako zabawę, rodzaj towarzyskiej gry, której reguły trzeba wszakże dobrze poznać. Dla polskiego czytelnika Algarotti jest szczególnie interesujący, gdyż – zanim zaczął bywać u Fryderyka II w Sanssouci – służył swym intelektem Augustowi III i wiele lat spędził na dworze saskim. Na jego życzenie kupował obrazy do Galerii Drezdeńskiej, był agentem artystycznym Wettina, choć doradzał mu także w innych kwestiach. Warto dodać, że również brat Franscesca, Bonomo Algarotti pośredniczył w nabywaniu dzieł sztuki dla Augusta III.
Z recenzji dr hab. Aleksandry Bernatowicz, prof. IS PAN